Afval is het nieuwe goud. Het lijkt een toekomstvisioen, maar is steeds vaker de realiteit in de Westas. Langs de as die van Noord naar Zuid loopt ten westen van Amsterdam zijn veel ondernemers actief die successen boeken met het hergebruik van goederen en grondstoffen of een anderszins duurzame bedrijfsvoering. De komende tijd laten we een aantal ondernemers uit de circulaire hotspot de Westas aan het woord. Deze week Henriette van Westerhoven van RIGO Verffabriek, voorheen URSA PAINT, in IJmuiden.
Terpentineverf (alkyd) wordt grotendeels gemaakt van fossiele grondstoffen. Zo ook watergedragen verf. Deze verf bestaat uit minuscule plasticdeeltjes verdeeld in water om de verf te binden, lekker te laten smeren, egaal te laten opdrogen en is er een additief toegevoegd om de verf op termijn niet te laten schimmelen. Dit plastic, onder de chemische verzamelnaam acrylaat groeit niet in de natuur, net zo min als alkyd, dus dat moet via een bewerkelijk chemisch proces gemaakt worden. “URSA PAINT maakt verf liever anders. Eenvoudiger,” zo vertelt Henriette van Westerhoven. “Al vanaf de jaren ’70 proberen wij het productieproces bij Aquamarijn verf zo puur mogelijk te houden en te maken. In de verven van Aquamarijn is daarom het milieubelastende plastic en alkyd vervangen door een natuurlijk bindmiddel: lijnolie. Ook kijken wij naar de rest van de keten tot aan onze leveranciers. Tot voor kort kochten wij de olie van boeren in Canada en Rusland. En nu bleek dat vlas, de bron voor de lijnolie een oud gewas is dat zeer goed in Nederland groeit. Zeer recent is ook deze stap verkort en dus vereenvoudigd. Dat scheelt vervoer en dus brandstof.”
Over rest-verven
“Maar verf hoeft niet altijd van de grond af gemaakt te worden. 10% van alle verf blijft als restje ongebruikt ergens in een kast staan. Je kunt daar nog prima nieuwe verf van maken. Het aantal kleuren dat je kunt maken is wel beperkt. Met name het heldere wit is moeilijk. Maar de 9010 (gebroken wit in verfjargon) is prima te maken. Net als de donkere tinten bruin. Iedereen in de verfindustrie weet dat. De vraag is dan ook niet of het kan, maar hoe het kan. Als voorloper in de markt hebben wij gekeken of wij daarvoor de cirkel sluitend konden krijgen. Dat is gelukt. Inmiddels zamelt afvalverwerker SITA voor ons de verf in via een milieustraat en doet de eerste kleursortering. Wij maken daar weer verf van. En Praxis verkoopt deze EVA-verf weer aan de consumenten. Een klein deel van de restanten kunnen we nu zo hergebruiken, nog niet alles. Maar als het aan ons ligt lukt dat ook nog eens.”
Dit artikel verscheen eerder in de publicatie ‘De Westas daar draait het om’.
